Popularna wokalistka jazzowa (i nie tylko) chętnie tworzy albumy tematyczne, jak płyty z piosenkami Joni Mitchell („Back to the Garden”, 2016) czy też z kompozycjami grupy Radiohead („Radiohedonistycznie”, 2018). Tym razem artystka sięgnęła po polskie piosenki z okresu międzywojennego, umieszczając je we współczesnym kontekście kobiecości, cielesności, intymności. Usłyszymy między innymi utwory „Miłość ci wszystko wybaczy”, „Bezsenna noc” i „Moja Warszawo”. Wokalistce towarzyszy wybitny pianista jazzowy Krzysztof Dys, wsławiony między innymi grą w Adam Bałdych Quartet. Jego udział w tym recitalu wykracza poza tradycyjną rolę akompaniatora i stanowi równorzędną atrakcję wyjątkowego koncertu.
Bilety: I – 50 zł, II – 40 zł, III – 25 zł, stojące – 20 zł
Popularna wokalistka jazzowa (i nie tylko) chętnie tworzy albumy tematyczne, jak płyty z piosenkami Joni Mitchell („Back to the Garden”, 2016) czy też z kompozycjami grupy Radiohead („Radiohedonistycznie”, 2018). Tym razem artystka sięgnęła po polskie piosenki z okresu międzywojennego, umieszczając je we współczesnym kontekście kobiecości, cielesności, intymności. Usłyszymy między innymi utwory „Miłość ci wszystko wybaczy”, „Bezsenna noc” i „Moja Warszawo”. Wokalistce towarzyszy wybitny pianista jazzowy Krzysztof Dys, wsławiony między innymi grą w Adam Bałdych Quartet. Jego udział w tym recitalu wykracza poza tradycyjną rolę akompaniatora i stanowi równorzędną atrakcję wyjątkowego koncertu.
Daniel Wyszogrodzki, kurator programu muzycznego w Teatrze Starym
Przedstawiamy Państwu projekt muzyczno – literacki dwójki znakomitych artystów – Moniki Borzym i Krzysztofa Dysa. Proponujemy zatem Państwu przedwojenne standardy jazzowe – bo to utwory taneczne, które mimo długiego życia nie straciły nic ze swojego uroku – jako koncept zatytułowany „Monika Borzym śpiewa stare piosenki”. Urzekające i wciąż świeże melodie autorstwa m.in. Henryka Warsa, Jerzego Petersburskiego z nieśmiertelnymi tekstami Juliana Tuwima i Mariana Hemara – są wszak dziedzictwem narodowym polskiej kultury i zarzewiem rodzimego jazzu.
Na koncercie można będzie usłyszeć m.in: „Maryla”, „Daj mi tę jedną noc”, „Pokoik na Hożej”, „Płyta z zadrą”, „Bezsenna noc”, „Bez śladu twa wielka miłość minie”, „Miłość Ci wszystko wybaczy”, „Moja Warszawo”, „Na pierwszy znak”, „Nikt tylko Ty”, „Może tak może nie” oraz – super rarytas – czyli „Takie ciało” piosenkę specjalnie napisaną dla Moniki przez Artura Andrusa i Łukasza Borowieckiego. Utwór jest hołdem dla kobiecego ciała (które w każdym rozmiarze może być piękne) i znakomicie wpasowuje się w akcję „ciałopozytywności” którą Monika propaguje i wspiera.
Monika Borzym, jedna z najzdolniejszych artystek jazzowych młodego pokolenia (1990 rocznik). Monika ukończyła szkołę muzyczną w klasie fortepianu. Naukę kontynuowała w USA na kierunkach jazz, interpretacja, aranżacja. Ma na swoim koncie pięć solowych albumów. Pierwsze dwie płyty „Girl Talk” i „My Place” (dziś mają status „platynowych”) nagrała w USA przy współpracy z tuzami światowego jazzu (m.in. Johnem Scofieldem, Mitchellem Longiem, Aaronem Parksem i Randy Breckerem). W 2016 roku ukazał się kolejny album Moniki z autorskimi interpretacjami piosenek Joni Mitchell „Back To The Garden” („złota płyta”). Rok później przy współpracy z Muzeum Powstania Warszawskiego Monika wraz z Mariuszem Obijalskim stworzyli płytę „Jestem Przestrzeń”. W 2018 roku ukazała się płyta z utworami Thoma Yorka i Johna Greenwooda – „Radiohedonistycznie”.
Krzysztof Dys, rocznik 1982, polski pianista, improwizator. Wykształcenie klasyczne zdobył w Akademii Muzycznej im. Ignacego Jana Paderewskiego w Poznaniu w klasie fortepianu. Obecnie jako doktor sztuk muzycznych wykłada na tej uczelni. Zdobywa prestiżowe nagrody zarówno na polu muzyki klasycznej, jak i muzyki jazzowej. Jest członkiem wielu znakomitych artystycznych składów reprezentujących polska muzykę jazzową na lokalnym rynku oraz na całym świecie: m.in, Adam Bałdych Quartet, trio LAM, quartet SOUNDCHECK.
[Po lewej znajduje się fortepian. Przy nim siedzi mężczyzna w okularach i czarnym garniturze z dłońmi na klawiaturze. Obok niego siedzi kobieta odwrócona plecami do fortepianu. Jest ubrana w czarny strój i sportowe buty. W tle studio nagraniowe, ściany wyłożone drewnem, po prawej sprzęty audio z pomarańczowymi obudowami.]