„Ida Kamińska” Teatr Żydowski im. Estery Rachel i Idy Kamińskich w Warszawie

podstawowe informacje

dodatkowe informacje

Tytułowa bohaterka spektaklu to wybitna aktorka, reżyserka, dyrektorka Teatru Żydowskiego. Postać, która uosabiała los kobiety-artystki, wpisujący się w tragiczną historię narodu żydowskiego. Urodziła się w 1899 roku w Odessie, jej matką była Ester Rachel Kamińska, także znakomita aktorka teatru żydowskiego z przełomu XIX i XX wieku, która stała się patronką sceny, prowadzonej przez córkę w Warszawie już po II wojnie światowej. Ida Kamińska przeszła wiele bolesnych doświadczeń, udało się jej niemal cudem uniknąć Holocaustu, i gdy wydawało się, że jej niezwykła determinacja doprowadzi wreszcie do powstania nowoczesnego budynku Teatru Żydowskiego na pl. Grzybowskim w Warszawie – antysemicka nagonka w marcu 1968 roku zmusiła artystkę do emigracji.
Zaprezentowany w prologu spektaklu archiwalny film pokazuje jeszcze Idę Kamińską na widowni nowo powstającego teatru. Na jego oficjalnym otwarciu nie mogła być. Scenariusz Henryka Grynberga, wyreżyserowany przez obecną dyrektor Teatru Żydowskiego, Gołdę Tencer, przypomina dramatyczną historię życia Idy Kamińskiej, a scenicznym medium tej opowieści, jest Joanna Szczepkowska.
Wojciech Majcherek, kurator programu teatralnego Teatru Starego

[Na zdjęciu kobieta siedząca w fotelu z drewnianymi, rzeźbionymi podłokietnikami. Kobieta ma zamknięte oczy, poważną minę i dłonie złożone jak do modlitwy przysunięte do twarzy. Jest ubrana w szarą atłasową suknię z białą koronką przy rękawach i dekolcie. Ma krótkie, kręcone, rude włosy. Przed nią stoi drewniany stolik, a na nim książki, papiery i dwie białe filiżanki. Po prawej stronie na pierwszym planie znajduje się manekin ubrany w bogato zdobioną, długą suknię. Po lewej w tle półka ze zdjęciami w ramkach i bukiet kwiatów.]