„Czas kobiety” / Teatr Stary w Lublinie

Bilety:  60 zł

Spektakl Anny Marii Jopek i Leszka Mądzika
występuje: Anna Maria Jopek
kontrabas: Robert Kubiszyn
muzyka: Anna Maria Jopek

PREMIERA: 26 września 2015

czas trwania 45 min.

Czas zostawia swoje piętno, żywiąc się tym co ogarnia, postrzega, dotyka. Ucztę ma, kiedy w swoim apogeum dyskretnie osiąga cel. Wyzwala w nas tylko żal, współczucie, a może też kieruje w stronę tajemnicy, jaką jest nasza obecność w jego objęciach. Czytelny wizualnie i duchowo zostawia też ślad w obrazie kobiety, potęgując jego skutki i znaczenie w różnych porach jego życia. Fascynacja witalnym ciałem ustępuje miejsca w odnalezieniu jego urody w kolejnych etapach życia. Klisze pamięci zderzone z rzeczywistością rodzą nowy rodzaj impresji, utwierdzając w przekonaniu o cudowności i ciała i duszy kobiety, dopóki jest z nami. Karuzela czasu, która nas zabiera w wędrówkę, we wszystkich swoich fazach jest fascynująca. W taką podróż pragnę wybrać się wraz z Anną Marią, biorąc za świadków obecnych w tym misterium.

Leszek Mądzik

Idea współpracy Leszka Mądzika i Anny Marii Jopek przy spektaklu „Czas kobiety” zrodziła się w wyniku wzajemnej fascynacji artystów swoją twórczością. Leszek Mądzik wniósł do niego swój świat teatralny i niezwykłą wrażliwość plastyczną, Anna Maria Jopek - talent kompozytorski i cudowny, znany wszystkim głos.

Leszek Mądzik urodził się w 1945 w Bartoszowinach w Górach Świętokrzyskich. Ukończył Wydział Tkactwa Artystycznego w Państwowym Liceum Technik Plastycznych w Kielcach. Studiował historię sztuki na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, tytuł magistra sztuki otrzymał w Akademii Teatralnej im. A. Zelwerowicza w Białymstoku, tytuł doktora w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, zaś nominacja profesorska – na wniosek Rady Wydziału Grafiki ASP w Warszawie – nadana mu została w 2010. Od 1976 członek Związku Polskich Artystów Plastyków, od 2003 członek Związku Polskich Artystów Fotografików, w 1981 przyjęty został do ITI, zaś w 1983 do OISTAT. Był profesorem w Katedrze Komunikacji Wizualnej Instytutu Dziennikarstwa KUL, w Katedrze Scenografii Teatralnej i Operowej na Wydziale Scenografii ASP w Warszawie oraz w ASP w Poznaniu.
W 1969 założył Scenę Plastyczną KUL, gdzie zrealizował 22 spektakle autorskie, m.in. Ecce homo, 1970; Wieczerza, 1972; Ikar, 1974; Zielnik, 1976; Wilgoć, 1978; Brzeg, 1983; Wrota, 1989; Tchnienie, 1992; Szczelina, 1994; Kir, 1997; Odchodzi, 2003; Bruzda, 2005; Przejście, 2012, Gorset 2016 i Kres 2020. Swój teatr prezentował na ponad sześćdziesięciu międzynarodowych festiwalach w kraju i na świecie, czego efektem były liczne nagrody i wyróżnienia m.in. w Pradze, Kairze, Japonii. Ma na swoim koncie wiele realizacji teatralnych, które przygotował poza działalnością Sceny Plastycznej, tak w Polsce (m.in. opera „Rycerskość wieśniacza” Pietro Mascagniego w Teatrze Wielkim w Poznaniu w 2014 roku), jak i poza nią, m.in. w Niemczech, Portugalii i we Włoszech. Jest też, począwszy od 1976 roku, autorem licznych scenografii dla teatrów polskich i zagranicznych. W 1986 założył Galerię Sztuki Sceny Plastycznej KUL, w ramach której zaprezentowanych zostało wiele wystaw wybitnych współczesnych twórców polskiej kultury plastycznej. Jest projektodawcą Muzeum Współczesnej Sztuki Sakralnej w Kielcach, dyrektorem artystycznym RST VizuArt Festiwalu Laureat licznych nagród, m.in.: nagrody Polskiego Ośrodka ITI Sekcji Krytyków Teatralnych za wkład do teatru światowego, nagrody Ministra Spraw Zagranicznych RP za osiągnięcia dla kultury polskiej w świecie, Nagrody Angelus (2011), nagrody Totus Tuus (2021). Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Złotym Medalem „Gloria Artis” (2015), Krzyżem Zasługi Pro Ecclesia et Pontifice.
Korzenie jego teatru mają charakter egzystencjalny, odnoszący się do najgłębiej ulokowanych sensów istnienia, miejsca człowieka we wszechświecie, z jego odwiecznym poczuciem kresu, odchodzenia, przemijania i niespełnienia. Ten magiczny - rozgrywający się bez słów - spektakl reżyseruje światło, dopowiada muzyka, organizuje rytm. Widz wkomponowany w mrok, samotny w tłumie, chłonie - przez filtr własnej wrażliwości - widowisko, które fascynuje go grą cieni i rytmicznych ruchów wysmakowanych form plastycznych.

Anna Maria Jopek wokalistka, kompozytorka, improwizatorka, wizjonerka, pasjonatka. Komponuje, nagrywa i koncertuje na całym świecie, współpracuje z najważniejszymi muzykami naszych czasów (m.in Pat Metheny, Youssu'n Dour, Bobby McFerrin, Ivan Linz, Branford Marsalis, Nigel Kennedy, Richard Bona, Oscar Castro-Neves, Makoto Ozone).
Wystąpiła na najbardziej prestiżowych scenach świata, takich jak: Carnegie Hall, Hollywood Bowl, Royal Festival Hall, Opera w Tokio i Tel Awiwie, Blue Note Tokyo, Santori Hall. Nagrywała w Studiach Real World u Petera Gabriela, Abbey Road w Londynie i Power Station w Nowym Jorku. Od 2000 roku jej muzyka jest wydawana na całym świecie. Sprzedała milion płyt, ale najbardziej ceni sobie kameralistykę i scenę blisko ludzi. Mieszka na warszawskim Żoliborzu i w lizbońskiej Alfamie.

#opisujemy

Galeria zdjęć

Partnerzy