„Scenariusz dla 3 aktorów" Bogusława Schaeffera wg Mikołaja Grabowskiego TEATR KOREZ / Katowice

 

Bilety: I - 40 zł, II - 30 zł, III – 20 zł, stojące - 15 zł 
oraz w dniu wydarzenia za pośrednictwem strony:
 

występują: M. Neinert, B. Kalus, D. Stach

czas trwania: 1 godz. 45 min. bez przerwy

Po spektaklu zapraszamy na spotkanie z twórcami. 
Prowadzenie: Łukasz Drewniak

Legendarny tekst Bogusława Schaeffera w wydaniu katowickim, a nie krakowskim. To inne niż Mikołaja Grabowskiego czytanie Scheffera. Ale równie frapujące, anarchiczne, nowatorskie. Punktem wyjścia schaefferowskiej zabawy z formą teatralno-muzyczną jest sytuacja, w której kompozytor, scenograf i reżyser nie mogą się umówić na próby, a potem daremnie wykuwają kształt jakiegoś pseudonowoczesnego widowiska.

Katowicki Teatr Korez nie wyważa otwartych drzwi, pilnie czyta wskazówki scenariuszowe i reżyserskie Schaeffera. Zamiast jednak zderzać jak Grabowski popularne aktorskie osobowości, wykorzystywać prywatność rodzinno-przyjacielskiego tria, Korez stawia na wypowiedź zespołową, przemienia aktorów w scenicznego smoka o trzech głowach, które nieustannie kłócą się o to, jak robić teatr.

„Scenariusz…” Koreza miał na początku lat dziewięćdziesiatych dla grupy młodych aktorów znaczenie formacyjne. Spróbowali - jak Grabowski - funkcjonować poza strukturami, na własny rozrachunek i w komitywie z wciąż rozśmieszaną i atakowaną nowymi formami widownią. I grają tak do dziś – ponad 25 lat, ścigając się na rekordy z 30-letnim już prawie “Scenariuszem” Grabowskiego.

Bogusław Schaeffer zmienił polski teatr. Tak samo Mikołaj Grabowski. Katowicki Korez poniósł tę rewolucję na Śląsk. Tekst Schaeffera wziął się ze złości na polski teatr i środowisko artystyczne, obywał się bez fabuły i wielkiego tematu, zastępując je opowieśica o niemożnosci. Tylko że była to bardzo przewrotna niemożność: trójka śląskich aktorów z pomocą antyteatralnego utworu krzyczała widzom prosto w twarz: „Nam wszystko wolno! Nie ma żadnych zakazów. Skoro my jesteśmy absolutnie wolni i nieprzewidywalni na scenie, wam wolno robić to samo w rzeczywistości.” Takie właśnie były te lata dziewięćdziesiate w Polsce, w epoce wczesnego Balcerowicza. Scenariusz Koreza jest więc w pewnym sensie teatrem politycznym. Pamiątką po nim. Manifestem teatralnym z przeszłości, który wciąż śmieszy, tumani, przestrasza.
Łukasz Drewniak, kurator programu teatralnego w Teatrze Starym

Grane od ponad dwudziestu pięciu już lat, kultowe przedstawienie Korezu, uważane za charakterystyczne dla stylu tego teatru: pełen błyskotliwego aktorstwa spektakl powstający w interakcji z publicznością, częściowo improwizowany, zawsze porywający widzów-uczestników. W warstwie fabularnej pozwala nam podglądnąć zmagania reżysera z "aktorami, którym chce się wszystkiego, tylko nie grać", a motto tych zmagań stanowi Schaefferowskie pytanie: "Dlaczego pieprzone pierożki są dobre, a pieprzone życie już nie takie?"