„Wodewil warszawski" Teatr Pijana Sypialnia / Warszawa

Bilety: I - 40 zł, II - 30 zł, III - 20 zł, stojące - 15 zł
oraz w dniu wydarzenia za pośrednictwem strony:

choreografia: Izabela Massalska / Mariusz Żwierko
muzyka, przygotowanie wokalne:
Daniel Zieliński
reżyseria: Stanisław Dembski
występują: aktorzy i orkiestra Teatru Pijana Sypialnia

Czas trwania spektaklu: 70 minut

Ten młody warszawski teatr nazywa się Pijana Sypialnia i od zawsze prowadzi go Stanisław Dembski. Tworzą go młodzi dwudziestoparoletni aktorzy-amatorzy, studenci archeologii, psychologii, wiedzy o teatrze. Generalnie warszawiacy z odzysku. Aktorzy z powołania, młodzi z obowiązku. Genialni śpiewacy, sprawni tancerze. Dembski dobiera ich wedle sobie tylko znanego klucza. Szuka twarzy prawdziwych, osobowości, postaci charakterystycznych, o naturalnej vis comica. A potem wszyscy razem wybierają się w podróż w czasie. Mają w repertuarze “Wyjowisko” według sztuczki Bohomolca, “Osmędeuszy” Białoszewskiego i “Wodewil warszawski” na motywach niedokończonej komedii Feliksa Schobera. Dembskiego i jego zespół interesują zapomniane gatunki sceniczne, rekonstruują styl gry sprzed stu i więcej lat. Śpiewają i tańczą, bawią się w teatr, którego nie ma, żeby odnaleźć jego fundamenty, poczuć jak smakował kiedyś aktorowi, jak działał na widza. To jakby „wskrzeszanie umarłych królestw”, świadomy gest powrotu do dawnej siły teatru. Szukania bezinteresownego śmiechu, czystej beztroski, naiwnej lekkości. Dembski i jego aktorzy nie są jednak tylko rekonstruktorami, nie żądają bezwzględnej wierności dawnemu teatrowi, potrzebują go raczej jako napędu, konwencja „retro” patronuje ich pracy, ale zawsze przyszpilają ją współczesnością. To trochę tak, jakby wiernie kopiując stary czarno-biały obrazek, odkrywali nagle pod nim garstkę komputerowych pikseli. Młodzi z Pijanej Sypialni śpiewają świetnie, nie łaszą się do publiczności, tylko próbują uwierzyć w prawdę takiego niedzisiejszego stylu gry. Czuć, że jest im dobrze ze sobą na scenie, że nie przeszkadza im kostium ani sztampowy dialog. Bo życie, prawdziwe życie, jest w nich, a nie w postaciach. Zadanie polega na tym, by prywatny wigor przenieść do ciała bohatera, poruszyć nim, rozpędzić. A wtedy styl retro hula. Intencja Dembskiego jest czytelna. Teatr wcale nie zmienił się aż tak bardzo, wciąż może działać tak samo, wzbudzać te same emocje widza, pod warunkiem, że uruchomi się sceniczną machinę młodości i żaru. Spektakl Pijanej Sypialni sytuuje się na pograniczu operetki, wodewilu i komedii salonowej. Bardzo niemodne gatunki sceniczne, jednak śmiejemy się, oczu nie możemy oderwać, bijemy brawo. Na przekór modom.
Łukasz Drewniak, kurator programu teatralnego w Teatrze Starym

Spektakl “wodewil warszawski” Teatru Pijana Sypialnia został uznany przez krytyków miesięcznika „Teatr” za jeden z najlepszych spektakli muzycznych w Polsce w sezonie 2014/2015.
Scenariusz został skonstruowany w oparciu o komedię Feliksa Szobera „Podróż po Warszawie” z 1876 roku. Do Warszawy, z zamiarem wydania córek za mąż, przybywa Barnaba Fafuła ze swoją żoną Kunegundą. Na dworcu grupa cwaniaczków wykrada córki. Młodzieńcy chcą oczarować dziewczyny, pokazując im najpiękniejsze zakątki miasta. Druga część widowiska to kabaret, który w krzywym zwierciadle przedstawia współczesny, wielkomiejski styl życia. Celebryci przedstawią swoje sposoby na wyjątkowe i pełne sukcesów życie.
Jak na wodewil przystało spektakl wypełniają piosenki i muzyka na żywo oraz wytańczone przez aktorów polki i walczyki. Widowisko zachwyci nie tylko mieszkańców stolicy, ale wszystkich tych, którzy chcą przenieść się do przedwojennych czasów, po których zostały tylko piękne melodie i pożółkłe fotografie…