„Pianokrąg” to najnowszy, w pełni autorski projekt Bartka Wąsika, jednego z najciekawszych polskich pianistów, a także kompozytora i aranżera.
Jest on podsumowaniem jego muzycznych i artystycznych doświadczeń ostatnich kilku lat. To pierwszy, tak bardzo osobisty autoportret pianisty, utrwalony dźwiękami fortepianu, subtelną elektroniką, często inspirowaną organicznymi brzmieniami oraz fragmentami własnych nagrań terenowych, na których artyście udało się zarejestrować inspirujące odgłosy natury. Tytuł projektu nawiązuje do nazwy cyklu letnich koncertów Bartka, które zainaugurował w 2020 roku w warszawskiej Królikarni. Podczas pięciu edycji „Pianokręgu” udało mu się stworzyć wyjątkową atmosferę i zgromadzić oddaną publiczność, z którą – zarówno jako wykonawca i kurator cyklu, nawiązał bliską relację. Spójność pomiędzy klimatem tych koncertów i charakterem albumu jest wyraźnie odczuwalna.
„Pianokrąg” zawiera dwanaście kompozycji, w których pełne nastroju tematy czy motywy muzyczne przeplatają się pomiędzy sobą w różnych odcieniach. Opierają się często na otwierającej i zamykającej całość projektu harmonicznej sekwencji akordów, będącej muzycznym kodem, wyrytym dźwiękami autografem pianisty, powracającym mottem. Na całej przestrzeni słyszymy go kilkakrotnie, za każdym razem w innej, zniuansowanej wersji. Początek rodzi się z jednego, rozwibrowanego dźwięku B, symbolizującego pierwszą literę imienia artysty. Przypomina nawoływanie, jakby chęć nawiązania kontaktu za pomocą alfabetu Morse’a. Jest jak wyciągnięcie dłoni w stronę słuchacza, sprawdzenie, kto ją po drugiej stronie uściśnie. W pierwszej kompozycji pojawia się bijące serce, sygnalizujące ludzki wymiar tej muzyki. Bo „Pianokrąg” symbolizuje narrację życia. Mówi o emocjach człowieka, jego dialogu z otoczeniem, relacji z naturą – obecną tu dzięki nagraniom, których pianista dokonał podczas samotnych wędrówek. Obok szumu wiatru, wiejskich dzwonów czy aury świtu, jest tu też obecny głos trzciniaka, brzmiący jak przepowiednia, a także zatopiony w miękkiej harmonii wzruszający dialog pary żurawi, które Bartek nagrał podczas zmierzchu na bagnach Kampinoskiego Parku Narodowego.
„Pianokrąg” jest też o migracji i uczuciach, które ona ze sobą niesie. Opowiada o czymś, za czym tęsknimy kiedy to znika, i gdy po rozłące do nas powraca. To może być człowiek, wspomnienie czy zapomniane uczucie. Bartek pozostawia ten wybór słuchaczowi. Album zamyka wyznanie i przesłanie, którego bohaterem jest odważne serce i próba znalezienia jej w sercu drugiego człowieka. To gra wyobraźni i wrażliwego słuchania, a także czuły gest Bartka wobec odbiorcy, który obcując z jego muzyką może odnaleźć klucz do samego siebie i przeżyć katharsis.
I. How It All Started
II. Theme / Prelude
III. Dialogue
IV. Calling You / Nostalgia
V. Solitude
VI. Movement
VII. Song Without Words
VIII. Take My Hand / Symphony
IX. Apotheosis
X. The Messenger
XI. Pianorizon / Pianokrąg
XII. We Used To Have Brave Hearts / Odważne serce
