Swingujący Londyn końca lat sześćdziesiątych. Nastoletni Mike rozpoczyna swoją pierwszą pracę w miejskiej łaźni, w której poznaje starszą o kilka lat Susan. Zauroczony kobietą chłopak zaczyna zabiegać o jej względy. Poddając się całkowicie urokowi Susan, nie dostrzega prowadzonej przez nią gry.
Na samym dnie jest drugim anglojęzycznym i trzecim zrealizowanym za granicą (nie licząc nowelowego Dialog 20-40-60) filmem w dorobku Jerzego Skolimowskiego. Dzieło polskiego reżysera zyskało uznanie krytyki a dziś w wielu kręgach uznawane jest za film kultowy. Z powodu zawiłości prawnych film przez długi czas nie mógł być prezentowany publicznie.
Historia obsesyjnej nastoletniej miłości opowiedziana przez polskiego twórcę ma wspaniałą ścieżkę dźwiękową stworzoną przez piosenkarza i autora tekstów Cata Stevensa oraz niemiecki zespół Can. Na samym dnie było pokazywane w konkursie na Festiwalu Filmowym w Wenecji w 1970 roku (w tym okresie żadnemu prezentowanemu na festiwalu filmowi nie przyznawano nagród). Wcielająca się w postać Susan, Jane Asher była nominowana do nagrody BAFTA w kategorii najlepsza aktorka drugoplanowa.
Media o filmie:
Najlepszy film Skolimowskiego.
Michał Oleszczyk, Podcast „SpoilerMaster”
Dzieło geniusza. „Na samym dnie” ma nie tylko to, co najlepsze u Goddarda, Truffauta, Polańskiego, ale jeszcze więcej.
Andrew Sarris, Village Voice
Połączenie polskiego wdzięku i brytyjskiego humoru udało się całkowicie dawnemu asystentowi Wajdy i Polańskiego (w rzeczywistości Skolimowski był scenarzystą Wajdy i Polańskiego – przyp.) Można by dzięki temu nazwać jego film „Diamentem w wodzie”. Jest w nim przenikliwość Polańskiego i romantyzm Wajdy. Skolimowski posiadł sztukę wyrażania rzeczy intymnych w sposób ostry i precyzyjny a jednocześnie lekki.
Georges Bratschi, La Tribune de Geneva
Wszystko w tym wyjątkowym filmie – praca kamery, zdjęcia, ścieżka dźwiękowa – jest żywe i zaskakujące w sposób, który sprawia, że większość współczesnych filmów o dorastaniu wygląda na formalne i, cóż, płytkie.
Steve Rose, Guardian
Jeden z najlepszych i najbardziej niedocenionych filmów lat 70.
Anthology Film Archives 2007
Błyskotliwie skonstruowany, doskonale zagrany!
The Observer
